เรื่องเร้นลับ

            โรคภัยไข้เจ็บย่อมเป็นเรื่องธรรมดาของร่างกายมนุษย์ที่มีเลือดเนื้อและอวัยวะซึ่งบอบบางไม่สามารถป้องกันโรคได้ทุกส่วน ซึ่งหากมีสิ่งผิดปกติเข้ามาสู่ร่างกายก็ย่อมทำให้เกิดอาการเจ็บป่วยรุนแรงมากน้อยอยู่แล้ว แต่เคยสงสัยหรือไม่ว่าทำไมกับบางคนที่ดูแข็งแรง รักษาสุขภาพตัวเองดี จู่ ๆ ก็พบกับโรคที่มีอาการรุนแรงรักษาเท่าไหร่ก็ไม่ดีขึ้นจนกินเวลายาวนานอย่างไม่มีที่สิ้นสุด แถมบางคนก็อาจเกิดอาการป่วยหนักรุนแรงจากสิ่งที่ไม่น่าจะทำให้เจ็บป่วยได้เลย หากคุณพบเห็นอาการที่เกิดขึ้นกับคนเหล่านี้ ตามหลักศาสนาพุทธเราเรียกมันว่า “โรคเวรโรคกรรม” โรคเวรโรคกรรมคืออะไร?             โรคเวรโรคกรรม เป็นโรคที่เกิดจากผลกรรมที่บุคคลนั้นเคยกระทำสิ่งที่ผิดบาปไว้ในอดีตไม่ว่าจะเป็นอดีตชาติหรือในชาติปัจจุบันซึ่งผ่านมานานแล้วจนเกือบลืม ผลกรรมนั้นจะถูกสะสมไว้และสะท้อนกลับไปสู่ตัวผู้กระทำเองในช่วงเวลาที่คนคนนั้นมีจิตที่อ่อนลงและเป็น “เวลาที่เหมาะสม” ในการได้รับผลกรรมเหล่านั้นซึ่งเวลาที่เหมาะสมของแต่ละคนคือเวลาใดก็สุดแท้แต่ตัวเขา เราไม่อาจหยั่งรู้ได้ แต่ที่เห็นชัดคือโรคเวรโรคกรรมจะรุนแรงมากตามผลกรรมไม่ดีที่เคยทำไว้และอาจจะต้องทรมานกับมันจนกว่าจะชดใช้กันหมดไป รูปแบบของโรคเวรโรคกรรม             โรคเวรโรคกรรมมีด้วยกัน 2 รูปแบบ ได้แก่             1.โรคเวรโรคกรรมที่เกิดจากผลกรรมในอดีต เป็นโรคเวรโรคกรรมที่ผลการกระทำในอดีตได้ย้อนกลับมาเมื่อถึงจุดที่ผู้กระทำต้องได้รับการชดใช้ซึ่งอาจเกี่ยวข้องกับเวลาแห่งอายุขัยหรือจุดหักเหของกรรมที่ต้องมีการลบล้างกันก็ได้ ขึ้นอยู่กับแต่ละคน ซึ่งหากทำไว้มากเท่าไหร่ก็ยิ่งสะท้อนกลับมามากเท่านั้น เช่น ผลกรรมจากการทุบหัวปลาจำนวนมาก ทำให้เกิดอาการปวดศีรษะเรื้อรังและเส้นเลือดในสมองแตก เป็นต้น             2.โรคเวรโรคกรรมที่เกิดจากเจ้ากรรมนายเวร เป็นโรคเวรโรคกรรมที่ถูกกระทำจากความอาฆาตแค้นของเจ้ากรรมนายเวรซึ่งทุกคนย่อมจะมีเจ้ากรรมนายเวรของตัวเองที่ติดตัวมาเรียงคิวล้างแค้นกันตั้งแต่อดีตชาติจนถึงปัจจุบันอยู่แล้ว ยิ่งทำกรรมกับใครที่ทำให้เขาพยาบาทคุณมากเท่าไหร่ก็จะยิ่งเป็นการเพิ่มจำนวนวิญญาณเจ้ากรรมนายเวรให้เยอะขึ้นไปอีก ซึ่งเจ้ากรรมนายเวรจะใช้ช่วงเวลาที่เหมาะสมในการทำให้คุณเกิดอุบัติเหตุหรืออาการเจ็บป่วยตามสมควรที่คิดว่าควรได้รับจากการที่เคยทำร้ายเขาเหล่านั้น วิธีรับมือกับโรคเวรโรคกรรม             1.รักษาอาการตามสภาพที่เป็นอยู่เพื่อให้สามารถใช้ชีวิตอยู่กับคนที่คุณรักต่อไปและเห็นโลกที่สวยงามได้นาน ๆ             2.ปฏิบัติธรรมเพื่อให้จิตใจเกิดความสงบ ไม่เกรงกลัวต่อความตาย และละความอาฆาตพยาบาทต่อเจ้ากรรมนายเวร ชำระล้างจิตใจให้สะอาดบริสุทธิ์ […]

ชีวิตในความหมายของความเป็นมนุษย์คือชีวิตที่สัมพันธ์กับโลกซึ่งแบ่งออกเป็น      2 ภาค คือ ภาครับรู้และเสพโลกคือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ซึ่งจะเสพ รูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะและธรรมารมณ์ โดยเรียกภาครับรู้นี้ว่า “อายตนะ” และ ภาคแสดงออกหรือกระทำต่อโลก คือ กาย วาจา ใจ โดยแสดงออกเป็นการกระทำ การพูดและการคิด หรือกายกรรม วจีกรรมและมโนกรรม เป็นกระบวนการที่แสดงอยู่ในสังขารขันธ์ที่จะแสดงออกมาโดยการนำของเจตนา สังขารจึงเป็นเครื่องปรุงแต่งจิต อายตนะหมายถึงแดนเชื่อมต่อสัมพันธ์ให้เกิดความรู้หรือช่องทางรับรู้ อายตนะภายในได้แก่ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ส่วนอายตนะภายนอกหรืออารมณ์ ได้แกรูป เสียง กลิ่น รส สิ่งต้องการและสิ่งที่ใจคิดเมื่ออายตนะภายในกระทบกับอายตนะภายนอกก็จะเกิดความรู้เฉพาะของอายตนะแต่ละอางขึ้น ความรู้เฉพาะแต่ละอย่างนี้เรียกว่า “วิญญาณ” คือการรู้อารมณ์ วิญญาณ 6 […]

            หากในเวลานี้คุณกำลังป่วยหนักและรู้ตัวว่านับวันความตายก็เริ่มใกล้จะเข้ามาหาเรามากขึ้นทุกทีก็คงพยายามจะทำใจให้ไม่กลัวได้ แต่ลึก ๆ แล้วแม้คุณจะไม่เกรงกลัวความตายแต่ก็คงไม่แคล้วใจหายที่จะต้องจากโลกที่เคยอยู่ไปพบกับโลกใหม่ที่ไม่อาจรู้ว่าจะมีอะไรที่รอเราอยู่ข้างหน้า แล้วที่สำคัญคือความอยากรู้ว่าก่อนที่คนเราจะตายนั้นเป็นอย่างไร? จะมีความรู้สึกทรมานมากหรือไม่ แล้วมีใจที่ร้อนรนหรือด้านชา วันนี้เราจะมาบอกเล่าความรู้สึกก่อนตายเหล่านั้นให้คุณได้รู้เท่าที่เราศึกษามา ก่อนตายเราจะรู้สึกตัวเบา             ในช่วงเวลาที่หัวใจเราเริ่มเต้นเบาลงทุกทีเพื่อรอวินาทีที่ใกล้ตาย ตัวของเรานั้นจะเหนื่อยแต่ก็ไม่ทรมาน เพราะความตายจะปราณีมนุษย์ทุกคนให้จากไปอย่างสงบที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ แต่ที่ก่อนตายหลายคนที่เห็นญาติพี่น้องตัวมีลักษณะทรมานก็เพราะจิตของเขายังมีแต่ความหวาดกลัว ไม่สามารถปลงหรือปล่อยตัวเองตามสังขารที่กำลังจะสิ้นอายุขัยได้ซึ่งก็ไม่มีอะไรที่จะเอาชนะความตาย เพราะเพียงชั่วขณะความกลัวเหล่านั้นก็จะหายไป ซึ่งตามธรรมชาติหากเราปล่อยวางและทำใจอยู่แล้ว ในวินาทีนั้นร่างของเราจะรู้สึกล้าแต่ก็ไม่หนัก ตรงกันข้ามกลับเบาบางราวกับขนนกที่กำลังล่องลอยแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อนด้วยซ้ำเหมือนว่าธาตุทุกอย่างกำลังได้รับการปลดปล่อยหมดแล้ว ก่อนตายเราจะอยู่ในสภาวะกึ่งหลับกึ่งตื่น             ก่อนตายคนเราจะไม่อยู่กับโลกแห่งความจริง แต่จะเป็นในสภาวะกึ่งหลับกึ่งตื่น ตาของเราจะเริ่มเลือนลางบ้างชัดเจนบ้างแต่สติสัมปชัญญะนั้นจะเริ่มลางเลือนจนไม่อาจได้ยินเสียงรอบข้างนอกจากหัวใจของเราที่เต้นช้าลงจนสัมผัสได้ ความง่วงที่เริ่มเข้ามาครอบงำก็ไม่ต่างจากยานอนหลับที่ต้องการให้คุณที่กำลังจะตายได้รับจนสามารถหลับตาได้อย่างสงบ ไม่เจ็บป่วยอีกต่อไปแล้ว ก่อนตายเราจะเกิดภาพเรื่องราวต่าง ๆ ในชีวิตที่สำคัญ             ก่อนตายเราจะเกิดภาพเรื่องราวเหตุการณ์ต่าง ๆ เข้ามาในชีวิตซึ่งเป็นสิ่งที่เกิดจากจิตใต้สำนึกที่จะนำพาให้เรากลับมาหวนนึกถึงสิ่งสำคัญที่เรากระทำตั้งแต่จำความได้จนถึงสุดท้ายราวกับเปิดหน้าหนังสือแต่ละหน้าในช่วงอายุนั้น ๆ แบบช้า ๆ แต่ในโลกแห่งความจริงมันกลับรวดเร็วจนญาติพี่น้องและเพื่อน ๆ ของคุณไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคุณเห็นอะไร มีแค่ตัวคุณที่สามารถรับรู้ หากเคยทำไม่ดีกับใครไว้จิตก็จะอโหสิกรรมให้ ณ ตอนนั้นเลยหากคุณเข้าใจคนอื่นมากยิ่งขึ้น ก่อนที่มันจะตัดไปพร้อมกับลมหายใจสุดท้ายของคุณ รูปภาพประกอบ : Pixabay #ความรู้สึกก่อนตาย #ภาพก่อนตาย […]

            ความเจ็บปวด อันตราย และผลกระทบที่เปรียบเสมือนลมมรสุมต่าง ๆ ในชีวิตตามหลักของศาสนาพุทธนั้นได้กล่าวว่าสิ่งเหล่านี้ล้วนเกิดจากกรรมของเราในอดีตที่ส่งผลให้มนุษย์ต้องชดใช้และส่วนหนึ่งก็มาจากเจ้ากรรมนายเวร ซึ่งแน่นอนว่าเมื่อชีวิตของมนุษย์ทุกคนต้องเผชิญกับเคราะห์กรรมต่าง ๆ แต่ขณะเดียวกันสิ่งเหล่านี้ก็สามารถช่วยลดทอนไปได้จากความช่วยเหลือของเทวดาประจำตัวที่คุ้มครองชีวิตเรานั่นเอง เทวดาที่คุ้มครองชีวิตคือใคร?             เทวดาที่คุ้มครองชีวิต คือ เทวดาที่มีหน้าที่คอยดูแลปกป้องมนุษย์คนหนึ่งตามที่ตัวเองสมควรทำเพื่อไม่ให้บุคคลนั้นต้องพบเจอกับอันตรายหรือเหตุสุดวิสัยที่ทำให้ชีวิตต้องเกิดความสิ้นหนทางหรืออันตรายอย่างที่ไม่ควรจะเกิดขึ้นตามอายุขัยนั้น ๆ หรืออาจมาจากสิ่งชั่วร้ายที่ต้องการทำให้เราบาดเจ็บ เทวดาที่คุ้มครองชีวิตก็จะคอยส่องดูและสัมผัสถึงอันตรายของคนที่ตัวเองดูแลได้ ซึ่งทุกคนย่อมมีเทวดาประจำตัวที่คุ้มครองแตกต่างกันไป เช่น บรรพบุรุษ พ่อแม่ในอดีตชาติ คู่ครองในอดีตชาติ หรือแม้แต่ผู้อื่นที่เคยมีความสัมพันธ์กับคุณในทางใดทางหนึ่งที่แน่นแฟ้นเกี่ยวข้องกันด้วยบุญและสายใยก็ย่อมสามารถเป็นเทวดาคุ้มครองชีวิตคุณได้ทั้งนั้น ซึ่งแน่นอนว่าพวกเขาอยู่ในสถานภาพเป็นเทวดาบนสวรรค์ ความสำคัญของการอุทิศบุญให้เทวดาที่คุ้มครองชีวิต             หลายคนคงสงสัยตรงนี้ว่าหากมีเทวดาคุ้มครองชีวิตทุกคนจริง แล้วเหตุใดเราจึงต้องเผชิญกับเคราะห์กรรมมากมายที่หาทางออกไม่ได้ในหลายครั้งและเสี่ยงชีวิตกับอุบัติเหตุ หรือแม้แต่บางคนก็ตายก่อนวัยอันควรทั้งที่พระท่านก็บอกว่าอายุขัยเขายังไม่ถึงฆาตด้วยซ้ำ เราขอบอกทวนเลยว่า เทวดาที่คุ้มครองชีวิตสามารถช่วยคุณได้แค่ “เหตุสุดวิสัยที่ผิดจากการได้รับผลกรรมตามธรรมชาติ” บางคนที่เกิดเรื่องร้าย ๆ ขึ้นและต้องยอมรับชะตากรรมกับมันด้วยร่างกายหรือจิตใจนั่นย่อมเกิดได้จาก 2 สาเหตุ ดังนี้ 1.ผลจากกรรมในอดีตที่แต่ละคนเคยทำไว้ ซึ่งเทวดาที่คุ้มครองไม่มีสิทธิ์จะเข้าไปขัดขวางกรรมของผู้อื่นได้แม้จะอยากช่วยเหลือก็ตาม ไม่เช่นนั้นพวกท่านก็จะต้องเดือดร้อนเอง 2.ไม่มีการทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้เทวดาที่คุ้มครองชีวิตเลย เนื่องจากเทวดาที่คุ้มครองชีวิตท่านย่อมต้องมีพลังในการที่จะช่วยเหลือมนุษย์จากสิ่งที่ไม่ดีในโลกซึ่งไม่ใช่ที่ของตัวเองจำนวนมาก แม้หลายท่านจะมีบารมีก็ตาม แต่ระดับบารมีนั้นก็ย่อมแตกต่างกัน ต้องมีการสะสมจากผลบุญ ซึ่งการสร้างผลบุญตามหลักศาสนาสามารถทำได้เฉพาะยามที่เราเป็นมนุษย์ การตายสำหรับบางคนทั้งที่ยังไม่หมดอายุขัยจึงเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ หากหมั่นอุทิศให้ท่านบ่อย ๆ […]

            หากคุณเคยฟังเรื่องเล่าของอาจารย์ยอดหรือเรื่องเล่าประสบการณ์ขนหัวลุกใน The Ghost Radio มาก็อาจจะจำได้เรื่องราวของคนที่ได้มีโอกาสไปปฏิบัติธรรมและมีด่านสำคัญคือ “การฝึกสมาธิกับโลงศพ” ซึ่งหลายคนอาจจะคิดว่าไม่น่าจะใช่เรื่องจริง ใครกันที่จะยอมไปนั่งสงบจิตสงบใจอยู่กับโลงศพอย่างนั้น แต่ความจริงแล้วเรื่องนี้เกิดขึ้นจริงหากลองศึกษาดูดี ๆ จะรู้ว่าวัดป่าบางแห่งในเมืองไทยมีหลักสูตรเช่นนี้ ทำความรู้จัก “การฝึกสมาธิกับโลงศพ”             “การฝึกสมาธิกับโลงศพ” เป็นการทดสอบรายบุคคลในด่านสุดท้ายก่อนจบหลักสูตรการปฏิบัติธรรมหลังจากเราได้เข้ามาฟังเทศน์ฟังธรรม ทำวัตร รักษาศีล 8 และนั่งสมาธิจนคุ้นชินหลายวันแล้ว เมื่อมาถึงโค้งสุดท้ายของหลักสูตรการปฏิบัติธรรมของวัดป่าจะมีการให้คนที่มาปฏิบัติธรรมนั่งในลานกว้างตามมุมของตัวเองและท่องคำว่า “หนอ…หนอ…”แบบนี้ไปเรื่อย ๆ และห้ามลืมตาหรือหยุดพูดคำนี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นซึ่งหากใครทำได้ก็จะต้องเข้ารับการทดสอบ “ฝึกสมาธิกับโลงศพ” ซึ่งในยามกลางคืน ทางวัดจะให้แต่ละคนได้ไปนั่งสมาธิในจุดที่แตกต่างกันบริเวณไม่ไกลจากวัดซึ่งอยู่ท่ามกลางธรรมชาติอันเงียบสงบ ทุกคนต้องนั่งสมาธิประจำจุดอยู่แค่คนเดียวจนถึงเที่ยงคืนโดยที่จุดนั่งของแต่ละคนจะมีโลงศพที่มีลักษณะแตกต่างกัน ซึ่งในโลงนั้นจะมีศพของผู้ที่เสียชีวิตและได้ทำการอุทิศร่างไร้วิญญาณของตัวเองให้ผู้มาปฏิบัติธรรมได้เข้ารับการทดสอบฝึกสมาธิได้แล้ว โดยขณะที่นั่งสมาธิก็ต้องพูดคำว่า “หนอ”เหมือนเดิม             “การฝึกสมาธิกับโลงศพ” ขณะที่นั่งแต่ละคนจะเจอการทดสอบจากร่างไร้วิญญาณในการมาแสดงเสียงหรืออาจจะเป็นสัญญาณอย่างใดอย่างหนึ่งให้ผู้ปฏิบัติธรรมรับรู้ได้ซึ่งไม่ว่าอย่างไรก็ห้ามลืมตาจนกว่าจะได้ยินเสียง “สาธุ!” ซึ่งหมายถึงว่า “สอบผ่านแล้ว” จุดประสงค์ของ “การฝึกสมาธิกับโลงศพ”             “การฝึกสมาธิกับโลงศพ” อาจเป็นเรื่องที่ดูเหนือธรรมชาติเกินไปสำหรับหลายคน แต่หลายวัดก็มีแนวคิดว่าการที่เราได้อยู่กับศพจะทำให้เรารับรู้ถึงสังขารอันไม่เที่ยง เกิดความปลง และไม่กลัวเพราะรู้ว่าทุกคนเมื่อเสียชีวิตไปแล้วก็ย่อมต้องเป็นเช่นนี้ ซึ่งจากประสบการณ์ของผู้ที่เคยไปปฏิบัติธรรมมาต่างก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่า หลังจากผ่านความกลังขั้นสุดในชีวิตมาได้ พวกเขาก็หายกลัวทุกสิ่งทุกอย่างไปเลย เพราะสามารถรับรู้ได้ว่าเขาทำได้แค่ส่งสัญญาณให้เรารู้ว่าเมื่อละสังขารไป […]

ซีอุย ตามตำนานแล้วเป็นชายเชื้อสายจีนที่อพยพมาทำงานในประเทศไทย หรือก็คือแรงงานต่างด้าว ซีอุยเดินทางเข้ามาทำงานที่ประเทศไทยเพียงลำพังปราศจากครอบครัวและคนรู้จัก ด้วยความที่เป็นคนต่างด้าวพูดภาษาไทยได้ไม่แตกฉาน อีกทั้งยังอยู่ในสังคมรอบตัวที่ไม่คุ้นชินจึงทำให้ซีอุยกดดันเกิดความเครียด จนนำพามาสู่โศกนาฏกรรมแสนน่าเศร้า ซึ่งตามเรื่องราวในภาพยนตร์ที่เราเคยดูเล่าว่า ซีอุย เกิดล้มป่วยขึ้นมาและนึกถึงแม่ที่ต้มยาผสมอวัยวะของมนุษย์ให้กิน ในวัยเด็กเขาหายดีด้วยการกินยานั้นจึงมีความเชื่อที่ว่าการกินคนจะทำให้ร่างกายแข็งแรง ซีอุยจึงทำการออกล่าและหลอกล่อเด็กมาฆ่ากินเป็นจำนวนมากจนถูกตำรวจไทยจับได้และยิงเป้าประหารชีวิต จนถึงวาระสุดท้ายของชีวิตซีอุย ก็ยังไม่แม้แต่จะปริปากสารภาพว่าตนเป็นคนทำ ซีอุย เรื่องราวของมนุษย์กินคน2 ความเป็นจริงที่แตกต่างจากตำนานของซีอุย ซีอุย เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นมาหลาย 100 ปีแล้ว แต่ยังไม่เคยจางหายไปจากสังคมไทยเลย เพราะมีการบอกเล่ากันปากต่อปาก ถึงเรื่องราวสุดหลอนของมนุษย์กินคน บ้างก็ว่าซีอุย เป็นปีศาจในร่างมนุษย์ เป็นฆาตกรเลือดเย็นที่หลอกล่อแกล้งทำเป็นเล่นกับเด็ก มีคำด่าทอ และการบูลลี่มากมายในปัจจุบัน ที่เราบางคนยังเห็นว่าเป็นเรื่องปกติ เช่น การนำศพของซีอุย ที่เน่าเปื่อยแล้ว มาตั้งโชว์ไว้ในพิพิธภัณฑ์ เขียนป้ายติดไว้ว่าฆาตกรฆ่าเด็ก มนุษย์กินคน ทั้งที่แท้จริงแล้ว เมื่อลองเปิดย้อนไปดูคดีในตอนนั้น ไม่มีหลักฐานชัดเจนนอกจากคำบอกเล่าของพยานหนึ่งคนซึ่งเป็นเด็กว่า ซีอุยได้ทำการฆาตกรรม ด้วยแรงโกรธแค้นของชาวบ้านทางตำรวจจึงทำได้เพียงหาแพะรับบาปมาบรรเทาความโกรธ โดยไม่ได้สืบหาเรื่องราวอย่างละเอียดเสียก่อน ในปัจจุบันเทคโนโลยีการแพทย์เจริญก้าวหน้าไปมาก ได้มีการตรวจสอบศพของซีอุยอย่างละเอียด ซึ่งพบว่าซีอุยเป็นผู้บริสุทธิ์ เพราะไม่มี เนื้อมนุษย์ที่กินเข้าไปตกค้างอยู่ในร่างกายเลย การนำร่างของซีอุยไปโชว์ในพิพิธภัณฑ์แล้วตราหน้าว่าเป็นผู้ผิด จึงเป็นการกระทำที่ไม่สมควรอย่างยิ่ง อีกทั้งยังทำให้ศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ของซีอุยถูกย่ำยีแม้เจ้าตัวจะตายไปแล้วก็ตาม […]

            คุณได้เคยให้คำสาบานพันธะกับใครไว้หรือไม่…หากมีหรือไม่รู้ก็ตาม การที่คุณสามารถถอนคำสาบานที่ตัวเองมีในกาลก่อนได้ก็นับเป็นสิ่งที่ควรค่าอย่างยิ่งเพื่อให้ตัวคุณในปัจจุบันและอนาคตวันหน้ามีความสดใสมากขึ้น อีกทั้งยังเป็นการขอขมาคนในอดีตหลายคนด้วย วันนี้เราจึงจะมาเสนอการถอนคำสาบานสำหรับผู้ที่มีเจ้าของติดตัวมา คำสาบานสำหรับผู้ที่มีเจ้าของติดตัวมาคืออะไร?             คำสาบานสำหรับผู้ที่มีเจ้าของติดตัวมา เป็นคำสาบานหรือคำสัญญาที่เกิดจากการที่เราได้อธิษฐานผ่านจิตใจหรือคำพูดในชาติก่อนที่จะขอให้ได้ครองคู่กับคนที่รักอีกในชาติถัดไปและต่อ ๆ ไปอีกเพียงเพราะในชาติที่สาบานนั้น คุณรู้สึกรักและผูกพันกับเขามากจนไม่อยากให้อีกฝ่ายต้องไปไหนหรือเป็นของใครอีกในกาลข้างหน้า อยากจะให้เขาเป็นของเราแบบนี้ต่อไปเรื่อย ๆ ซึ่งอาจจะเป็นความคิดของคุณฝ่ายเดียวหรืออาจจะมีเขาที่ร่วมสาบานพร้อมกับคุณด้วยทำให้คำสาบานมีผลต่อชีวิตของคุณมาจนถึงชาติปัจจุบันวันนี้ ทำไมคุณจึงต้องถอนคำสาบานสำหรับผู้ที่มีเจ้าของติดตัวมา?             ในอดีตชาติเราไม่อาจรู้ได้ว่าตัวเองเคยสาบานรักหรือผูกคำสัญญาใด ๆ กับใครไว้ด้วยจิตที่บริสุทธิ์ จิตที่แค้น หรือจิตที่ปรารถนาสูงไม่ แน่นอนแม้ว่าคำสาบานสัญญานั้นเมื่อพูดออกมาแล้วก็ควรทำให้ได้จริง ๆ แต่เมื่อเกิดมาในชาตินี้ที่เราไม่สามารถจำอดีตได้ คำเหล่านั้นก็ไม่ต่างอะไรกับบ่วงที่มองไม่เห็นซึ่งพันธนาการเราแบบไม่ทรมาน เพียงแต่มันจะทำให้เราขาดอิสระในชีวิตจนบางทีก็รู้สึกว่าไม่มีใครเข้าหาเราได้เลย และบางคนก็อาจมีเจ้าของคำสัญญาที่ให้ไว้กับเขาซึ่งเป็นดวงจิตจริงติดตัวมาจนถึงชาตินี้เพื่อทำให้คำสัญญาของเรายังคงอยู่ตลอดไปจนหมดลมหายใจ ซึ่งหากคำสาบานส่งผลดีในอนาคตก็ดีไป แต่หากทำให้เราในปัจจุบันยังคงตกอยู่ภายใต้การควบคุมในชาติก่อนต่อไปไม่จบไม่สิ้นก็ย่อมจะทำให้ต้องรู้สึกโดดเดี่ยวมากขึ้นจึงต้องถอนคำสาบานของคุณซึ่งเป็นหนทางที่ดีที่สุดในการปลดปล่อยคุณและเขา แล้วขอให้ได้คู่ครองตามผลบุญทำกรรมแต่งโดยแท้จริง วิธีถอนคำสาบานสำหรับผู้ที่มีเจ้าของติดตัวมา             วิธีถอนคำสาบานสำหรับผู้ที่มีเจ้าของติดตัวมา คุณจะต้องสวดมนต์โดยการเริ่มจากตั้งนะโม 3 จบ หลังจากนั้นให้ท่อง “สัพพัง อะปะราธัง ขะมะถะ เม ภันเต อุกาสะ ทะวารัตตะเยนะ กะตัง สัพพัง อะปะราธัง ขะมะถะ เม […]

         ความเชื่อเรื่องภูติผีปิศาจมีอยู่ทุกพื้นที่ของโลก แม้แต่ประเทศตะวันตกความเชื่อเหล่านี้ก็ยังมีอิทธิพลกับสังคมและแต่ละประเทศที่มีความเชื่อเหล่านี้ก็จะมีพิธีกรรมที่เกี่ยวข้องกับการไล่ผีของตน ในสหรัฐอเมริกามีอาชีพหนึ่งที่ทำงานกับความเชื่อของผู้คนและใช้ประสบการณ์ของตนเองมาประกอบการหาสาเหตุของสิ่งเหนือธรรมชาติที่เกิดขึ้นคืออาชีพนักปิศาจวิทยาซึ่งบางครั้งคนเหล่านี้ถึงกับช่วยทำพิธีไล่ผีด้วยตนเอง          เอ็ดและลอร์เรน วอร์เรน สองสามีภรรยาเป็นนักปิศาจวิทยาชื่อดังซึ่งเป็นที่รู้กันทั่วสหรัฐอเมริกาในเรื่องการพิสูจน์สิ่งลี้ลับ ทั้งสองได้เขียนหนังสือเล่าถึงประสบการณ์ในการสัมผัสกับสิ่งที่เรียกว่าวิญญาณของพวกเขารวมทั้งได้รับเชิญไปบรรยายเกี่ยวกับเรื่องเหนือธรรมชาติที่ประสบมา สมัยยังเด็กเอ็ดเวิร์ด วอร์เรน เคยสัมผัสกับสิ่งที่เขาคิดว่าเป็นวิญญาณของหญิงชราที่ต้องการสื่อสารกับเขาในบ้านของเขาที่รัฐคอนเนคติคัต ทำให้เขาเกิดความเชื่อในเรื่องการมีอยู่ของสิ่งเหล่านี้ ตั้งแต่นั้นมาเขาก็เริ่มสนใจเรื่องเหนือธรรมชาติและเรื่องลึกลับ เขาพยายามศึกษาเรื่องเหล่านี้จนมีความรู้และความเชี่ยวชาญ ต่อมาเอ็ดได้พบรักและแต่งงานกับลอร์เรน ริต้า โมแรน เธอเป็นนักจิตวิทยาเธอที่มีความสามารถพิเศษในการสัมผัสหรือสื่อกับวิญญาณได้  หลังจากที่เอ็ดกลับจากออกรบในสงครามโลกครั้งที่ 2 และทั้งสองได้ให้กำเนิดลูกสาวคนหนึ่ง เอ็ดชักชวนลอร์เรนให้ใช้ความสามารถพิเศษของเธอในการพิสูจน์สิ่งลี้ลับที่มารบกวนผู้คนและให้คำแนะนำและแก้ปัญหาให้กับพวกเขา โดยไปเสนอตัวเองตามบ้านต่างๆ แต่ก็ไม่ค่อยจะได้รับการต้อนรับที่ดีหรือได้รับการตอบรับนัก เอ็ดจึงต้องหาเลี้ยงครอบครัวด้วยการวาดรูปขายเพื่อนำเงินมาเลี้ยงครอบครัวไปด้วย เอ็ดและลอร์เรนพยายามหาหนทางที่จะไปคุยกับเจ้าของบ้านแต่ละหลังที่เขาสืบมาว่ามีเหตุการณ์แปลกประหลาดเกิดขึ้น โดยเริ่มจากการไปยืนวาดรูปหน้าบ้านแต่ละหลัง หากมีโอกาสได้เข้าไปในบ้าน เขาจะพูดคุยเพื่อถามเจ้าของบ้านเหล่านั้นถึงสิ่งแปลกๆ ที่ไม่สามารถหาสาเหตุที่เกิดขึ้น ภายหลังจากที่ได้ทำงานเป็นนักปิศาจวิทยามาหลายปีและได้ไขปัญหากรณีลี้ลับต่างๆมากมาย เอ็ดเคยพูดว่าความจริงวิญญาณก็ต้องการความช่วยเหลือเหมือนกัน หากสามารถทำได้เขาก็จะพยายามช่วยเหลือวิญญาณเหล่านี้เช่นกัน          ต่อมามีนักสร้างภาพยนต์หลายรายนำเรื่องราวการทำงานเป็นนักปิศาจวิทยาของพวกเขาในกรณีต่างๆ ไปสร้างเป็นภาพยนตร์หลายเรื่อง ตัวอย่างเช่น เหตุการณ์ที่เกิดกับครอบครัวสเตเนกเกอร์ เมื่อปี 1987 ที่บ้านในรัฐคอนเนคติก้ต กรณีนี้ได้มีการนำไปสร้างเป็นภาพยนตร์เรื่อง The Haunting in Connecticut ในปี 2009 หรือกรณีครอบครัวเพอร์รอน ที่เกิดขึ้นเมื่อปี […]