เรื่องน่ารู้

            ใครต่อใครที่เห็นหัวข้อบทความที่เราจะนำมาเสนอในวันนี้อาจจะขบขันกันมากจนต้องบอกต่อ ก็ใครเล่าจะไปเชื่อว่า “นก” กับ “ไดโนเสาร์” จะเคยเป็นสัตว์สปีชีส์เดียวกันมาก่อน แต่คุณลองคิดดูสิว่าจุดกำเนิดของนกที่เราเห็นกันฝนวันนี้นั้นแต่เดิมจะมีรูปร่างหน้าตาแบบปัจจุบันจริงหรือ ในเมื่อโลกของเรามีนกมากมายหลายชนิดที่ลักษณะแปลกไม่เหมือนกันจนบางตัวเราอาจจะยังไม่เชื่อเลยว่าเป็นนก แล้วยิ่งโลกเราในช่วงหลายล้านปีก่อนส่วนใหญ่ก็มีแต่ไดโนเสาร์ทั้งนั้น ยิ่งบนฟ้ายิ่งไม่ต้องพูดถึง เราแทบจะไม่เคยเห็นนกบินรายล้อมฝูงไดโนเสาร์สักทีตามสารคดีหรือในภาพยนตร์ มีแต่ไดโนเสาร์ชนิดบินได้ที่โบยบินบนฟ้ากันมากหน้าหลายตาเท่านั้น คิดดูว่าหากนกที่ตัวเล็กกว่าไดโนเสาร์หลายเท่ายังบินอยู่บนฟ้าในไม่ช้าพวกมันก็ต้องเป็นเหยื่อที่ถูกไดโนเสาร์ล่าจนแทบหมดสายพันธุ์อยู่ดีตามสัญชาตญาณของสัตว์ใหญ่ที่ต้องจัดการสัตว์เล็ก ไม่น่าจะเหลือรอดมาได้มากมายอย่างวันนี้หรอก เอาเป็นว่าเรามีข้อมูลจากผลการสำรวจที่น่าเชื่อถือจากนักวิทยาศาสตร์ที่รายงานว่า “นก” วิวัฒนาการมาจาก “ไดโนเสาร์”จริง มาดูกันเลยดีกว่าว่ามีความเป็นไปได้แค่ไหน แต่ที่รู้คือมันเป็นเรื่องมหัศจรรย์จริง ๆ ความสัมพันธ์ทางกายภาพของ “นก” กับ “ไดโนเสาร์”             นก เป็นสัตว์ปีกที่จัดอยู่ในไฟลัมของสัตว์มีแกนกระดูกสันหลัง เลือดอุ่น ออกลูกเป็นไข่ คล้ายกับไดโนเสาร์เดินดินบางสายพันธุ์ที่มีรยางค์คู่หน้าที่ตอนหลังก็ได้แปรเปลี่ยนมาเป็นปีก จนกลายเป็นไดโนเสาร์ที่มีปีกอีกสายพันธุ์แตกต่างจากไดโนเสาร์เดินดินทั่วไปซึ่งถือเป็นชนิดพิเศษเรียกว่า “เทอโรซอร์” ซึ่งมีผิวหยาบขนน้อย ปากยาวแหลม ปีกมีขนาดใหญ่เต็มไปด้วยพังผืดเหมือนค้างคาว โดยอาจมีความเป็นไปได้ที่เมื่อโลกเปลี่ยนไปก็ได้เกิดการวิวัฒนาการอีกครั้งทำให้มีขนหนาปกคลุมจากอากาศที่เคยหนาวจัดจนสามารถอยู่ได้กับทุกอากาศและมีกระดูกที่กลวงเบา ผสมพันธุ์กันกับหลายสายพันธุ์จนมีขนาดเล็กลง ด้วยความความสัมพันธ์ทางกายภาพของ “นก” กับ “ไดโนเสาร์”ที่เหมือนกันหลายอย่างทำให้นักวิทยาศาสตร์ให้น้ำหนักกับการวิวัฒนาการของไดโนเสาร์ที่กลายเป็นนกในปัจจุบันมาก การรองรับเหตุผลสันนิษฐานของ “นก” วิวัฒนาการจาก “ไดโนเสาร์”             คุณไมเคิล ลี […]

            คุณคงเคยสังเกตเห็นว่าตามงานบุญหรืองานกฐินต่าง ๆ ภายในวัด มักจะมีผู้คนนำอาหารมาแจกให้กับผู้ร่วมงานมากมายหลายประเภทไม่ว่าจะเป็นอาหารคาวหรือาหารหวาน ซึ่งทำให้เราได้ทั้งความอิ่มบุญและอิ่มท้องด้วย ซึ่งกลุ่มที่แจกจ่ายอาหารในงานบุญงานกฐินนี่ละที่เรียกว่า “โรงทาน” ทำความรู้จักกับโรงทาน             โรงทาน เป็นสถานที่จัดตั้งขึ้นชั่วคราวตามโอกาสในงานบุญและงานกฐินของวัดแต่ละวัดซึ่งผู้คนจะทำอาหารมาแจกให้กับผู้ร่วมงานบุญรับประทานกันโดยไม่ต้องเสียเงินซื้อหรือออกไปหาอาหารมารับประทานถึงข้างนอก บางเจ้าก็เป็นร้านอาหารชื่อดังประจำจังหวัดที่มาร่วมทำโรงทานด้วย อาหารที่นำมาทำแจกก็จะมีหลายอย่าง อาหารคาวก็เช่น ข้าวผัด กระเพาะปลา ไก่ย่าง หอยทอด เป็นต้น และอาหารหวานส่วนใหญ่ก็จะเป็นไอศกรีม ลอดช่อง และเครื่องดื่มหวาน ๆ ซึ่งทุกคนจะทำมาในปริมาณที่มากพอกับผู้ที่มาร่วมเพราะต้องมากันแต่เช้าจนถึงกลางวัน บางวัดก็มีโรงทานเพียงไม่กี่โรง แต่บางวัดก็มีโรงทานถึงสิบกว่าโรงเลย ผู้ทำโรงทานได้ประโยชน์อะไร?             ผู้ที่นำอาหารมาร่วมทำโรงทานในงานบุญจะได้เป็นส่วนหนึ่งของการสร้างกุศลในงานบุญครั้งนั้น ๆ ด้วย เพราะเป็นการเสียสละสิ่งของเพื่อประโยชน์ส่วนรวม อย่างที่บอกไปว่าผู้ที่นำอาหารมาแจกผู้คนในโรงทานบางทีก็มาจากร้านอาหารหรือเป็นพ่อค้าแม่ค้าอยู่แล้ว การที่ทุกคนได้นำอาหารที่ปกติจะขายมาทำแจกผู้ที่มาร่วมงานบุญแบบไม่อั้นให้อิ่มอร่อยแบบฟรี ๆ จึงถือเป็นบุญกุศลยิ่งใหญ่มาก และแสดงให้เห็นถึงความเมตตากรุณาของคนคนนั้นอย่างชัดเจน คนให้ก็รู้สึกอิ่มใจไปด้วย ผู้รับประทานอาหารโรงทานได้อะไร?             เหล่าผู้ร่วมงานที่มารับประทานอาหารในโรงทานสามารถเลือกรับประทานอาหารได้มากมาย หากยังไม่อิ่มก็สามารถไปรับอาหารมาใหม่ได้ แต่ก็จำเป็นต้องคำนึงถึงผู้ที่มาร่วมงานบุญทีหลังด้วยนะคะ พวกคุณไม่ต้องเสียเวลาและเสียเงินออกไปรับประทานอาหารที่อื่น รับประทานอาหารอร่อย ๆ ในวัดและร่วมอนุโมทนาบุญกับผู้ให้โรงทานนี่สิดีที่สุดแล้ว แถมคุณยังได้นั่งรับประทานอาหารโรงทานท่ามกลางบรรยากาศของธรรมะด้วย จิตใจคุณจะโล่งสบายขึ้นและได้เห็นถึงความเป็นมิตรที่ดีต่อกันระหว่างผู้รับ […]

         ภาพยนตร์เกิดขึ้นเป็นครั้งแรกในโลกเมื่อ พ.ศ. 2434 นายโทมาส เอลวา เอดิสัน (Thomas Alva Edison) นักวิทยาศาสตร์คนสำคัญได้ร่วมมือกับนายวิลเลียม ดิกสัน (William Dickson) สร้างกล้อง Kinetograph และกล่องดูภาพ Kinetoscope ขึ้นได้สำเร็จ โดยใช้ฟิล์มของ โกดักที่มีแถบฟิล์มยาวหลายเฟรมในการเก็บภาพโดยเจาะรูที่ขอบฟิล์มทั้งสองด้านในแต่ละเฟรมเพื่อให้ฟันเฟืองของเครื่องถ่ายภาพหมุนฟิล์มเข้าสู่กล้องได้          กล่องดูภาพ Kinetoscope นี้มีความสูง 48 นิ้ว มีช่องเล็กๆ ให้ผู้ชมมองเข้าไปเห็นภาพยนตร์ที่ฉายอยู่ข้างในได้ แต่ดูได้เพียงทีละคน พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวเป็นชาวสยามพระองค์แรกที่ได้ทอดพระเนตรภาพยนตร์จาก Kinetoscope เมื่อคราวเสด็จสิงคโปร์และชวา          ปี พ.ศ. 2438 สองพี่น้องชาวฝรั่งเศส หลุยส์และออกูส ลูมิแอร์ (Louise & Auguste Lumiere) ได้พัฒนา Kinetoscope ให้ขยายสู่จอใหญ่เพื่อให้สามารถดูได้หลายคนโดยเรียกเครื่องนี้้ว่าซินีมาโตกราฟ (Cenematograph) และใช้โถงของร้านกาแฟแห่งหนึ่งในกรุงปารีสจัดฉายภาพยนตร์และเก็บเงินคนเข้าชมเป็นครั้งแรก          […]

         วรรณกรรม เป็นผลงานที่นักประพันธ์สร้างไว้ให้เป็นมรดกของโลก วรรณกรรมไม่มีการแบ่งชนชั้น วรรณกรรมเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของคนหลายคน วรรณกรรมให้ความสนุกสนาน ให้ความสุขสงบและให้อิสระแก่โลกนี้ คนมากมายพบว่าเขาเป็นตัวของตัวเองมากที่สุดเวลาอ่านวรรณกรรม วรรณกรรมของไทย หากกล่าวถึงวรรณกรรมของไทยเรา มีคนมากมายรักที่จะได้ผจญภัยไปกับ   ศักดิ์ สุริยัน ในป่าใหญ่ของเมืองไทยและส่วนอื่นๆ ของโลกในนวนิยายชุดล่องไพรของน้อย อินทนนท์ คนที่อ่านวรรณกรรมเรื่องขุนเดชของสุจิตต์ วงศ์เทศ จะเกิดความรู้สึกหวงแหนมรดกของชาติอยากช่วยขุนเดชกำจัดพวกที่จ้องจะทำลายและขโมยสมบัติโบราณต่างๆ ของชาติไทยเรา คนที่รักการออกสู่ธรรมชาติป่าเขาลำเนาไพร จะต้องซาบซึ้งกับความเป็นสุภาพบุรุษไพรที่เต็มเปี่ยมไปด้วยคุณธรรมมีความกล้าหาญเด็ดเดี่ยวรักเพื่อนพ้องและมั่นคงในความรักของรพินทร์ ไพรวัลย์ที่มีต่อ    หม่อมราชวงศ์หญิงดาริน วราฤทธิ์ วรรณกรรมเรื่องยาวที่สุดในประวัติศาสตร์ไทยอย่างเพชรพระอุมาทำให้เราเห็นความสมบูรณ์ของผืนป่าเมืองไทยและความลี้ลับดำมืดแห่งป่าเขาลำเนาไพร มีวรรณกรรมไทยอีกมากที่อยู่ในใจและไม่มีวันถูกลืมเลือนไปจากความทรงจำของคนไทย ไม่ว่าจะเป็นสี่แผ่นดินและไผ่แดงของหม่อมราชวงศ์คึกฤทธิ์ ปราโมทย์ เขาชื่อกานต์ของสุวรรณี สุคนธา ปิศาจของเสนีย์ เสาวพงศ์ วรรณกรรมสะท้อนสังคมอย่างสนิมสร้อยของรงษ์ วงค์สวรรค์ ข้างหลังภาพของศรีบูรพา ซอยเดียวกันของวาณิชย์ จรุงกิจอนันต์ แม้กระทั่งวรรณกรรมบันเทิงในยุคก่อนและหลังการเปลี่ยนแปลงการปกครองประเทศปี พ.ศ. 2475 อย่าง พล นิกร กิมหงวน ของ ป.อินทรปาลิต และวรรณกรรมอีกมากจากนักประพันธ์เอกของเมืองไทยคนอื่น วรรณกรรมของโลก วรรณกรรมของโลกหลายเรื่องที่ถูกสร้างโดยประพันธ์เอกของโลกอย่าง […]

เมื่อพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราชทรงก่อตั้งกรุงรัตนโกสินทร์เป็นราชธานี ทรงโปรดให้สร้างวัดสุทัศน์เทพวรารามเพื่อกำหนดให้เป็นศูนย์กลางของพระนคร ทรงโปรดให้นำพระใหญ่จากสุโขทัยชื่อพระศรีศากยมุนีรู้จักกันในนามพระโต ทรงให้ก่อสร้างเสาชิงช้าซึ่งถือเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ของพระนคร บริเวณย่านเสาชิงช้าที่เป็นย่านใจกลางเมืองนี้ ตั้งแต่สมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวเริ่มมีการขายเครื่องสังฆภัณฑ์ตั้งแต่บริเวณประตูผีหรือประตูสำราญราษฎร์ ถนนมหาไชยเรื่อยไปถึงบริเวณเสาชิงช้าหน้าวัดสุทัศน์เทพวราราม ต่อมามีการก่อสร้างเป็นตึกสองชั้นที่จำลองแบบมาจากสิงคโปร์คือมีกำแพงหนา ขอบประตูตอนบนโค้งมนซึ่งเป็นสถาปัตยกรรมที่นิยมมากในสมัยรัชกาลที่ 5 ย่านขายเครื่องสังฆภัณฑ์เริ่มจากบริเวณประตูผีต่อมาได้ขยายออกมาจนถึงบริเวณสี่กั๊กเสาชิงช้า ร้านขายเครื่องสังฆภัณฑ์บริเวณย่านเสาชิงช้านี้ส่วนใหญ่เป็นร้านขายปลีกให้ประชาชนทั่วไป ส่วนที่ย่านสำเพ็งซึ่งเป็นแหล่งขายเครื่องสังฆภัณฑ์ที่มีมาก่อนจะเป็นแหล่งขายส่งให้แก่พ่อค้าแม่ค้ามาซื้อไปขายต่ออีกที ย่านเสาชิงช้านอกจากจากจะขายเครื่องสังฆภัณฑ์แล้วยังขายเครื่องประกอบศาสนพิธีด้วย บริเวณใก้ลเคียงย่านเสาชิงช้ายังเป็นแหล่งผลิตเครื่องสังฆภัณฑ์หลายอย่าง เช่น บ้านบาตรเป็นชุมชนที่มีมาตั้งแต่เริ่มสร้างพระนคร ปัจจุบันบริเวณซอยบ้านบาตรที่ติดกับถนนหลวงเป็นแหล่งผลิตบาตรพระซึ่งเป็นอาชีพที่ทำมาแต่ดั้งเดิมคือการตีบาตรด้วยความประณีตมีทั้งแบบลูกจันทร์ แบบตะโก แต่แบบที่เป็นที่นิยมมากที่สุดคือแบบมะนาวตัด แต่ต่อมาอาชีพการทำบาตรลดน้อยลงเพราะต้องทำด้วยความประณีตและเหนื่อยได้กำไรไม่คุ้มและยังมีบาตรปั๊มจากโรงงานเข้ามาตีตลาดในราคาถูก ไม่ไกลจากย่านเสาชิงช้าคือบ้านสาย อยู่ตรงข้ามวัดเทพธิดารามติดกับถนนมหาไชย มีชุมชนที่ทำสายรัดประคด คือเข็มขัดสำหรับพระสงฆ์คาดเอว ทำด้วยไหมเทียมสวยงามมาก นอกจากนี้ยังทำถุงตะเคียวสำหรับใช้หุ้มบาตรพระด้วย แต่ปัจจุบันแทบจะไม่เหลือคนทำสายรัดประคดแล้วเพราะมีสายรัดประคดที่ทำจากโรงงานออกมาขายราคาถูกกว่า บริเวณด้านหลังตึกแถวขายเครื่องสังฆภัณฑ์ย่านเสาชิงช้าเมื่อเดินลึกเข้าไปยังมีกิจการที่เกี่ยวข้องกับศาสนาอีก เช่น การหล่อพระ เย็บผ้าสบง จีวร สังฆาฏิ เมื่อทำเสร็จก็ส่งขายตึกแถวด้านหน้าได้เลย เกิดความสะดวกด้วยกันเนื่องจากแหล่งผลิตกับแหล่งขายอยู่   ใก้ลเคียงกัน ปัจจุบันร้านขายเครื่องสังฆภัณฑ์ย่านเสาชิงช้าพัฒนาจากเดิมที่เป็นคูหาเล็กๆ มาเป็นตึกหรูสูงหลายชั้น มีผู้มาซื้อของกันมากกว่าเมื่อก่อน โดยเฉพาะในช่วงเข้าพรรษาและทอดกฐินจะขายดีเป็นพิเศษ ในสภาพเศรษฐกิจปัจจุบัน ร้านขายเครื่องสังฆภัณฑ์แถวเสาชิงช้าถ้าเป็นร้านใหญ่จะไม่ได้รับผลกระทบเท่าใด แต่ร้านเล็กจะเปลี่ยนมาขายส่งมากขึ้น โดยลูกค้าส่วนใหญ่จะเป็นร้านขายเครื่องสังฆภัณฑ์ที่อยู่ในต่างจังหวัดจะมาซื้อไปขายต่อให้ลูกค้าของตนอีกที เครดิตภาพ POST TODAY, MATICHON ONLINE, […]

            ในการตั้งนามปากกาประจำตัวนักเขียนใครว่าเป็นสิ่งที่ง่ายและไม่สำคัญเท่าไหร่ คุณรู้หรือไม่ว่านามปากกาเป็นเสมือนสิ่งที่บ่งบอกเอกลักษณ์เฉพาะความเป็นตัวนักเขียนแต่ละคนเลยนะ เพราะฉะนั้นนามปากกาของแต่ละคนจึงต้องมีการตั้งให้เป็นชื่อที่มีความพิเศษไม่เหมือนใครและไม่มีใครที่จะสามารถเหมือนกันได้ด้วย บางคนกว่าจะใช้ความพยายามในการตั้งนามปากกาของตัวเองได้จริงก็เกือบเดือนเลย เพราะหากคิดจะใช้นามปากกานั้นแล้ว มันก็จะอยู่กับตัวนักเขียนคนนั้นไปตลอด อยากรู้ไหมล่ะว่านักเขียนแต่ละคนตั้งนามปากกาจากสิ่งใด? วันนี้เราจะมาบอกกัน ตั้งนามปากกาจากสิ่งที่ตัวเองชอบ             การที่เราตั้งนามปากกาจากสิ่งที่ตัวเองชอบหรือสิ่งที่อยู่ใกล้ตัวบ่งบอกความเป็นนิสัยของเรามากที่สุดนับเป็นสิ่งที่ทำให้เราสามารถรู้จักตัวตนของเราได้ตลอดเวลาและเมื่อใดที่ไปต่อไม่ถูกในการเขียนนิยาย นามปากกาที่บ่งบอกตัวตนสิ่งที่คุณชอบนี่ล่ะจะทำให้คุณมีกำลัง รู้สึกว่าตัวเองมีจิตวิญญาณอยู่ในสิ่งนั้น ๆ อยู่จนสามารถแต่งต่อไปได้ ยกตัวอย่างเครื่องดนตรี ดอกไม้ มุมมองความคิด เป็นต้น ซึ่งก็อาจมีการแต่งเติมให้เกิดคำใหม่เข้ามาทำให้กลายเป็นนามปากกาที่มีความงดงามเพื่อเจาะจงว่าสิ่งของนั้นคือคุณที่ไม่มีใครเหมือน ตั้งนามปากกาจากคำใกล้เคียงชื่อจริงตัวเอง             การตั้งนามปากกาจากคำใกล้เคียงชื่อจริงเริ่มจะเป็นที่นิยมในของนักเขียนหลายคนโดยบางคนอาจจะใช้นามที่มีความหมายตรงกับชื่อจริงของตัวเองมาเป็นนามปากกา การเล่นสลับคำ การเติมแต่งชื่อเดิมของตัวเอง หรือการใช้ชื่อที่มีคำคล้องจอง เป็นตัวย่อของชื่อจริงกับนามสกุลและมีคำอื่นมาต่อเติมก็ย่อมได้ แต่ก็ต้องดูด้วยว่าจะไม่มีใครเหมือนและไม่เกิดผลอะไร ตั้งนามปากกาจากสไตล์การเขียน             นักเขียนบางคนจะนำสไตล์แนวหนังสือที่เขียน แรงบันดาลใจที่ทำให้เกิดการเรียน หรือสิ่งที่ตัวเองชอบในงานเขียนส่วนใดส่วนหนึ่งมาตั้งเป็นนามปากกาซึ่งเป็นความสร้างสรรค์ที่ไม่มีใครเหมือนเพราะแรงบันดาลใจของแต่ละคนมีความไม่เหมือนกัน และคุณอาจจะคิดชื่อที่ออกมาแบบแฝงด้วยความนับที่สั้น แต่ลึกซึ้งไว้ในนามปากกาของคุณเองเพื่อให้นักอ่านเกิดความอยากรู้ว่าอะไรคือที่มาของตัวนักเขียนท่านนี้ซึ่งต้องไม่ธรรมดาแน่นอน             สุดท้ายนี้ก็หวังว่านักเขียนทุกคนจะพิจารณาตั้งนามปากกาของตัวเองได้อย่างวิเศษไม่เหมือนใครและเกิดความภาคภูมิใจจนมีแรงเขียนนิยายตัวเองต่อไปให้มีคุณภาพมากขึ้นนะคะ ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนค่ะ รูปภาพประกอบ : Pixabay #ตั้งนามปากกา #อาชีพนักเขียน #สาระน่ารู้

            เมื่อคุณต้องอยู่คนเดียวในเวลาที่ทุกคนในบ้านไปทำธุระที่ต่างอำเภอหรือต่างจังหวัด ไม่ว่าตัวคุณจะเป็นเด็กหรือผู้ใหญ่ก็ย่อมต้องกลัวว่าจะมีคนแปลกหน้าเข้ามาขโมยของ เข้ามาทำร้าย หรือถ้ามากกว่านี้ก็อาจจะกลัวสิ่งเหนือธรรมชาติที่สามารถอยู่รอบตัวคุณภายในบ้านหลังนี้ได้ตลอดเวลาอย่าง ผ.ผี แต่ไม่เป็นไร คนเราทุกคนกลัวกันได้ วันนี้เราจึงมีวิธีที่จะทำให้คุณไม่ต้องกลัวหรือหวาดระแวงจนไม่เป็นอันทำอะไรเมื่ออยู่คนเดียว ปิดบ้านลงกลอนให้แน่นหนาเมื่อคุณต้องอยู่บ้านคนเดียว             เมื่อคุณอยู่บ้านคนเดียวแนะนำว่าให้ฟิดประตูและลงกลอนประตูหน้าต่างให้สนิททุกบานเพื่อป้องกันไม่ให้สิ่งแปลกปลอมหรือขโมยเข้ามาได้บ้านได้ เพราะหากเจ้าขโมยมีอุปกรณ์หรือเครื่องมือที่ใช้สำหรับงัดบ้านเราจะได้ยินเสียงก่อนเป็นอันดับแรกและตะโกนเสียงดังเพื่อไล่มันไปหรือโทรเรียกตำรวจ แต่หากเจ้าขโมยยังคงดึงดันจะเข้ามาในบ้านของคุณให้ได้แม้จะรู้ว่ามีคนอยู่ก็ให้คุณหลีบหลบซ่อนตัวเพื่อดูลาดเลาว่ามันมีอาวุธหรือไม่ หากมันไม่ได้พกอาวุธมาก็ต้องสู้กันสักตั้งแล้วล่ะ ทว่าเมื่อคุณเป็นผู้หญิง การที่จะสู้กับขโมยคงไม่ใช่เรื่องดีนัก ทางที่ดีรักษาชีวิตของคุณไว้ก่อนดีกว่า โดยรีบหาจังหวะเหมาะวิ่งออกจากบ้านเพื่อไปเรียกให้คนมาช่วย ยังจะดีกว่าผู้หญิงอย่างคุณสู้กับขโมยเพื่อปกป้องสิ่งของแล้วถูกมันทำร้าย เปิดเพลงเสียงดัง ๆ เมื่อคุณต้องอยู่บ้านคนเดียว             เมื่อคุณอยู่บ้านคนเดียว เราขอแนะนำวิธีเด็ดโดยการเปิดเพลงเสียงดัง ๆ ให้ได้ยินถึงบ้านข้าง ๆ เลยยิ่งดี เพราะเป็นการบ่งบอกให้คนนอกรู้ว่าบ้านนี้ยังมีคนอยู่นะ ด้วยปกติแล้วขโมยส่วนใหญ่มักเล็งบ้านที่ไม่มีคนอยู่ หากคุณเปิดเพลงเสียงดัง ๆ ก้องทั่วนอกจากจะไม่มีใครกล้าแอบเข้ามาในบ้านคุณแล้ว ยังทำให้คุณหายจากอาการกลัวและหวาดระแวงสิ่งต่าง ๆ ที่มาพร้อมกับความเงียบได้ด้วยนะ หากิจกรรมสนุกสนานทำไปเมื่อคุณต้องอยู่บ้านคนเดียว             เมื่อคุณอยู่บ้านคนเดียวนั่นแปลว่าคุณมีอิสระที่จะทำอะไรก็ได้ที่อยากทำ จะมัวมานั่งกลัวอยู่ทำไม หาซีรีย์เกาหลีหรือหนังสือสนุก ๆ มาอ่านสิจ๊ะ ไม่มีใครว่าอะไรเลย ควรจะเป็นวันที่มีความสุขของคุณด้วยซ้ำ นาน ๆ ทีจึงจะได้ทำกิจกรรมสนุกสนานเป็นส่วนตัวทั้งวันโดยไม่มีใครมาบ่นหรือจู้จี้จุกจิกเลย […]

ความตายเป็นสัจธรรมอย่างหนึ่งของชีวิตที่เราทุกคนต้องประสบพบเจอในสักวัน ในเมื่อสุดท้ายแล้วเป็นสิ่งที่หนีไม่พ้นทำไมทุกคนถึงหวาดกลัวกันนัก สำหรับผู้เขียนแล้วคิดว่าสิ่งที่น่ากลัวที่สุดของความตายไม่ใช่ความเจ็บปวด แต่เป็นการจากลา เพราะความเจ็บปวดนั้นเราต้องเผชิญในชีวิตประจำวันทุกวันอยู่แล้ว และการตายเองก็มีหลากหลายรูปแบบ บางคนยังไม่ทันได้รู้สึกเจ็บปวดเลยเสียด้วยซ้ำ แต่สิ่งที่แน่นอน และมาพ่วงพร้อมกับความตายเสมอ คือ การจากลา ทำไมความตายจึงน่ากลัว2 ความตายกับการจากลา ในทางการแพทย์นั้นความตายเป็นสภาวะที่ร่างกายหยุดหายใจและไม่สามารถทำงานได้อีกต่อไป ส่วนในทางกฎหมาย คือ การที่แกนสมองถูกทำลายจนไม่สามารถทำงานได้ ส่วนในทางพระพุทธศาสนานั้นความตายที่แท้จริง คือ การนิพพานหรือการดับสูญโดยไม่กลับมาเกิดใหม่ซ้ำอีก ส่วนในเรื่องของความรักนั้นมีคำนิยามที่ว่า คนที่ถูกทิ้งหรือหมดรักแล้ว คือ คนที่ตายไปจากหัวใจ ไม่ว่าจะเป็นทางใดจะเห็นได้ว่าความตายล้วนสัมพันธ์กับการจากลาทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็นการจากลากับร่างกาย สมอง จิตใจ การใช้ชีวิต แน่นอนว่าต้องรวมถึงคนรอบข้างด้วย หรือแม้แต่ความทรงจำที่เราเคยสร้างก็จะหายไปหมดสิ้น ของที่เราเคยซื้อ สิ่งที่เราชอบทำ หากตายไปแล้วเราจะไม่สามารถสัมผัสกับสิ่งเรานั้นได้อีก ในการใช้ชีวิตนั้นทุกคนต้องเคยเจอกับการจากลามาแล้ว ไม่ว่าจะเป็นในระยะสั้นหรือยาว หรือจะเป็นการจากลาที่เราไม่รู้กำหนดเวลาว่าจะได้กลับมาเจอกันอีกเมื่อไหร่ ถึงแม้จะมีคนพยายามหาข้อดีของการจากลาต่างๆมากมาย แต่ผู้คนส่วนใหญ่ก็ยังโศกเศร้ากับการจากลาอยู่ดี แน่นอนว่าต้องเป็นการจากลาในสิ่งที่รัก หรือสิ่งที่ผูกพัน เพราะหากเป็นการจากลาเรื่องเลวร้ายหรือสิ่งที่เกลียดแล้วคงไม่มีความทุกข์ เศร้าหรือความกลัวในการต้องจากลาอย่างแน่นอน แต่อย่างไรเสียมนุษย์ทุกคนก็ถูกสร้างมาเพื่อให้เกิดความผูกพัน ทุกชีวิตล้วนมีสิ่งที่ตนผูกพันอยู่ การจากลาจากสิ่งเราผูกพันนั้นจึงเป็นเรื่องน่าเศร้า อาจถึงขั้นน่ากลัว ดังนั้นแล้วความตายที่เป็นการจากลาอย่างถาวรจึงเป็นสิ่งน่ากลัวสำหรับใครหลายคน ถึงแม้จะรู้สาเหตุแล้วว่าทำไมความตายจึงเป็นสิ่งน่ากลัวและแสนเศร้า แต่เราก็หลีกเลี่ยงความรู้สึกเหล่านั้นไม่ได้อยู่ดี […]

            ทุกคนอาจจะสงสัยมาโดยตลอดว่าเหตุใดพระกับแม่ชีจึงต้องโกนผมเมื่อบวช ยิ่งเป็นพระสงฆ์ก็ยิ่งต้องโกนคิ้วด้วย หากผมยาวขึ้นก็ต้องรีบโกนเพื่อไม่ให้มีผมดำขลับออกมาอีก ตรงข้ามกับนักบวชของศาสนาคริสต์ที่ไม่เห็นต้องโกนอะไรเลย วันนี้เราจะมาไขคำตอบให้ทุกคนได้รู้กัน หากพร้อมแล้วไปอ่านเลยดีกว่าเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา การโกนผมเป็นการตัดกิเลส             ผมและคิ้วของมนุษย์เปรียบเสมือนสิ่งที่ธรรมชาติของร่างกายให้มาเพื่อเป็นการตกแต่งรูปกายให้มีความงดงาม น่าหลงใหลเวลาผู้คนมาพบเห็น เอาง่าย ๆ จากที่เราเห็นเทรนด์การทำสีผมหรือการแต่งทรงผมเซ็ตผมในสมัยนี้ก็ย่อมแสดงให้เห็นแล้วว่าผมเป็นสิ่งสำคัญที่ทำให้คนผู้นั้นเกิดความน่าชื่นชมในสายตาผู้อื่นซึ่งนับเป็นกิเลสและก่อให้เกิดความหลงงมงายในสิ่งที่ไม่เที่ยงซึ่งจะค่อย ๆ กลับคืนสู่สภาพใกล้ดับเมื่อแก่ชราลงได้ การโกนผมสำหรับพระและแม่ชีเมื่อบวชแล้วและพร้อมจะอยู่ใต้ร่มเงาของธรรมะตลอดชีวิตจึงเป็นการตัดกิเลส ความรัก โลภ โกรธ หลงต่าง ๆ ที่ทำให้เกิดทุกข์ได้ และเมื่อเราตัดสิ่งที่ทำให้เกิดกิเลสแล้วนั่นย่อมหมายถึงเรายอมรับและรู้เท่าทันการเกิด แก่ เจ็บ ตายซึ่งเป็นธรรมดาของมนุษย์ทุกคน ความสวยงามทางกายนั้นไม่มีอยู่จริง เพราะเป็นของไม่จีรังยั่งยืน การโกนผมทำให้ระลึกรู้ตลอดเวลาว่าเรากำลังทำอะไร             การโกนผมทำให้พระและแม่ชีสามารถจดจำและระลึกรู้ได้เสมอว่าตัวเองไม่ใช่ปุถุชนธรรมดาที่ใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางความวุ่นวาย การใส่หน้ากากเข้าหากันในสังคม การไปดูในสิ่งบันเทิงและเกิดความลุ่มหลงต่าง ๆ อีกต่อไป หากแต่เป็นบุคคลที่ถือศีล 8 อยู่แต่ในศีล รู้จักโลกแห่งธรรมะ เข้าใจว่าเทคโนโลยีและสิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในโลกล้วนแต่เป็นเพียงภาพลวงตาที่สร้างให้เกิดกิเลสซึ่งเราได้ผ่านพ้นในจุดนั้นมาและเข้าถึงการบำเพ็ญเพียรภาวนา สร้างแต่กุศลกรรมในวัดอย่างแท้จริงและจะเป็นเช่นนี้ตราบจนลมหายใจสุดท้าย การโกนผมเป็นธรรมเนียมของชนชั้นในสมัยพุทธกาล             ในสมัยพุทธกาล อินเดียนั้นมีการแบ่งชนชั้นวรรณะและมีการแต่งกายที่แตกต่างกัน คนทุกชนชั้นรวมถึงชนชั้นของกษัตริย์จะไว้ผมยาวเพื่อแสดงถึงเกียรติยศ ศักดิ์ศรี […]

สงครามโลกครั้งที่ 1 เป็นสงครามที่เริ่มขึ้นในทวีปยุโรปโดยมีช่วงเวลาตั้งแต่วันที่ 28 กรกฎาคม 1914 ถึงวันที่ 11 พฤศจิกายน 1918 ซึ่งเป็นที่รู้จักกันในชื่อมหาสงครามหรือ “สงครามเพื่อยุติสงครามทั้งหมด” สงครามโลกครั้งที่ 1 นำไปสู่การระดมกำลังทหารมากกว่า 70 ล้านคน รวมทั้งผลกระทบกับชาวยุโรป 60 ล้านคน ทำให้สงครามโลกครั้งที่ 1 เป็นหนึ่งในสงครามที่ใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์  สงครามโลกครั้งที่ 1 ยังเป็นหนึ่งในความขัดแย้งที่ร้ายแรงที่สุดในประวัติศาสตร์ และทำให้มีผู้เสียชีวิตประมาณ 9 ล้านคนและมีพลเรือนเสียชีวิต 13 ล้านคนอันเป็นผลโดยตรงจากสงคราม  เมื่อวันที่ 18 มิถุนายน 1914 นาย Gavrilo Princip ชาวบอสเนียเซอร์ฟยูโกสลาฟลอบปลงพระชนม์ อาร์ช ดุ๊ก ฟรานซ์ เฟอร์ดินานด์ รัชทายาทออสเตรีย-ฮังการีในซาราเยโวนำไปสู่วิกฤตการณ์ เพื่อตอบโต้ออสเตรีย-ฮังการีได้ยื่นคำขาดต่อเซอร์เบียเมื่อวันที่ 23 กรกฎาคม 1914 แต่คำตอบของเซอร์เบียล้มเหลวในการสร้างความพึงพอใจให้กับออสเตรียและทั้งสองชาติก็เริ่มทำสงครามกัน เครือข่ายพันธมิตรที่ประสานกันของทั้งสองฝ่ายได้ขยายสงครามจากปัญหาทวิภาคีในคาบสมุทรบอลข่านไปสู่ปัญหาของทวีปยุโรปส่วนใหญ่ […]