เรื่องน่ารู้

            หลายคนอาจเคยเห็นในการ์ตูนญี่ปุ่นไม่ว่าจะเป็นเรื่องชินจัง ,โดเรมอน หรือเรื่องอื่น ๆ ที่ตัวละครผู้หญิงที่ชอบกินมันเผามักจะไม่ยอมบอกใครและแอบกินโดยไม่ให้คนอื่นเห็นเพราะอาย ตรงข้ามกับประเทศเราที่ไม่ว่าจะเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงก็สามารถกินมันเผาได้โดยไม่ต้องวิตกกังวลอะไรในที่สาธารณะ บางทีก็ซื้อมาฝากและแบ่งกันกินในเวลาพักงานกันอีกด้วย แต่เพราะอะไรผู้หญิงญี่ปุ่นจึงเซนซิทีฟกับเรื่องการกินมันเผากันนะ บทความนี้เรามีคำตอบ “มันเผาทำให้ผายลมง่าย” ผู้หญิงญี่ปุ่นจึงอาย             มันเผามีสารที่ออกฤทธิ์ช่วยขับไล่ของเสียและพิษออกจากร่างกายของคนเราซึ่งการกินมันเผาจะช่วยทำให้คุณผายลมออกมาเพื่อไล่กรดและส่งผลต่อลำไส้และอวัยวะต่าง ๆ ในระบบย่อยอาหารให้มีกระบวนการทำงานไว ขับถ่ายได้คล่อง ทำให้ท้องโล่งสบาย แต่ก็จะทำให้คุณต้องผายลมบ่อยจนเป็นเรื่องที่เสียมารยาทมากในมุมมองของคนญี่ปุ่น การกินมันเผาจึงเป็นการเสียมารยาทหากคุณจะรับประทานของที่ทำให้ผายลมออกมาในที่สาธารณะแบบไม่สนใจใคร “มันเผาเป็นอาหารที่เหมาะกับผู้ชาย” ผู้หญิงญี่ปุ่นจึงอาย             มันเผาเป็นอาหารที่ควรค่าแก่การให้ผู้ชายรับประทานมากกว่า เพราะมันเผาจะให้พลังงานได้มาก ในสังคมญี่ปุ่นสมัยก่อนมีการทำไร่ทำนาจึงมักปลูกมันเผาไว้กินในฤดูหนาวสำหรับครอบครัวที่หาเช้ากินค่ำ ต้องใช้แรงจากการทำงานหนักมาก ซึ่งสมัยนี้ประเทศญี่ปุ่นมีเพียงผู้ชายที่เป็นคนทำงานหาเงินในครอบครัว ส่วนผู้หญิงหรือชุฟุส่วนใหญ่ก็ทำหน้าที่เป็นแค่แม่บ้านเท่านั้นจึงไม่จำเป็นต้องรับประทานอาหารที่ให้พลังงานเยอะ กลับกันผู้หญิงควรรับประทานอาหารอ่อน ๆ เพื่อสุขภาพและเป็นขนมหวานที่มีความงดงามเช่น วุ้นโยคังหรือไดฟูกุ เป็นต้น จึงจะดูเหมาะสม หากใครเห็นผู้หญิงญี่ปุ่นกินมันเผาก็มักจะถูกมองแบบแปลก ๆ เล็กน้อย “มันเผาทำให้รู้ความต้องการของผู้หญิง” ผู้หญิงญี่ปุ่นจึงอาย             มันเผาเป็นของกินที่ให้พลังงานและลดน้ำหนักได้ แถมยังมีวิตามินต่าง ๆ ที่ช่วยเสริมความงามให้ผู้หญิงด้วย หากผู้หญิงญี่ปุ่นคนใดที่กินมันเผาในที่สาธารณะก็จะทำให้คนอื่นรู้ได้ว่าคนคนนั้นน้ำหนักขึ้น ต้องการจะหาทางลด หรือรักในความสวยความงาม ต้องการเสริมความสวยของตัวเองให้มากขึ้น ซึ่งก็เหมือนเป็นการบอกความต้องการส่วนตัวภายในของเราให้คนอื่นรู้ง่าย […]

            ในชีวิตของคนเราจะต้องมีการดำเนินไปอย่างเชื่องช้าและเรามักจะได้สัมผัสกับรูป รส กลิ่น เสียงมากมายที่ที่ทำให้เกิดความรู้สึกรักใคร่ ชอบพอ โลภ หลง และโกรธ แต่มันจะไปมีประโยชน์อันใดหากคุณจะเอาแต่นึกถึงสิ่งเหล่านั้นด้วยระบบประวาทสัมผัสทั้ง 5 อยู่ตลอดเวลา โลกของเราควรให้ผู้คนได้เรียนรู้ถึง “รูปธรรม” และ “นามธรรม” อย่างเท่าเทียมกันเพื่อที่ทุกคนจะได้ทำความเข้าใจความจริงของโลกและไม่ตัดสินหลาย ๆ อย่างจากภายนอกเท่านั้น รูปธรรมคืออะไร?             รูปธรรม เป็นสิ่งที่มนุษย์เราทุกคนสามารถสัมผัสถึงมันได้เพราะการมีอยู่จริงที่ปรากฏให้ได้เห็น สัมผัสผ่านประสาทสัมผัสทั้ง 5 ได้ไม่ว่าจะเป็นสิ่งของ สถานที่ อาหาร ซึ่งเราสามารถใช้ประโยชน์จากสิ่งที่เป็นรูปธรรมในการปฏิบัติต่าง ๆ เพื่อเป้าหมายและความต้องการได้ ผู้คนในปัจจุบันมักจะติดอยู่กับความหลงชอบในสิ่งที่เป็นรูปธรรม เพราะสังคมทุกวันนี้มีการผลิตสิ่งที่เป็นรูปธรรมเข้ามามีผลต่อจิตใจและความอยากมากมาย ไม่ว่าจะเป็นโทรศัพท์มือถือ เครื่องสำอาง กล้องถ่ายรูปหลากหลายลูกเล่น หรือคอนโดมีเนียมหรูหราที่มีเครื่องใช้ภายในสะดวกสบายในตัวจึงอาจพูดได้ว่าประโยชน์ของรูปธรรมส่งผลให้ผู้คนติดใจกับมันจนเลือกที่จะไม่นึกถึงความจริงหลายอย่างที่หลีกเลี่ยงไม่ได้และอาจมาถึงในสักวัน เช่น เครื่องสำอางที่ใช้ตกแต่งใบหน้าให้สวยงามในสักวันที่คุณแก่มันก็จะไม่สามารถใช้ได้อีกต่อไป เพราะไม่มีอะไรที่จะปกปิดรูปลักษณ์ธรรมชาติในตัวเราได้ในที่สุด เป็นต้น นามธรรมคืออะไร?             นามธรรม เป็นสิ่งที่ไม่มีการปรากฏให้เห็นว่ามีอยู่จริงในชีวิต ไม่สามารถจับต้องผ่านประสาทสัมผัสทั้ง 5 ได้ แต่มนุษย์เราสามารถรับรู้และทำความเข้าใจในการมีอยู่ของมันได้ผ่านทฤษฎี หลักการ […]

         ภายหลังการตรัสรู้ของพระพุทธเจ้า ทรงพิจารณาสิ่งที่ได้ทรงตรัสรู้เป็นเวลาสามยาม ยามที่หนึ่งทรงพิจารณาตามลำดับขั้นตอนแห่งเหตุปัจจัย ในการเกิดขึ้นของสภาวะธรรมที่เรียกว่าทุกข์ ทรงรู้และเข้าใจทุกข์และเหตุปัจจัย นี่คือขั้นตอนที่ทำให้เกิดทุกข์ที่เรียกว่าสมุทัย ยามที่สองทรงพิจารณาย้อนลำดับขั้นตอนของการดับไปแห่งทุกข์ ทรงรู้แจ้งสภาวะที่สิ้นเหตุปัจจัย นี่คือกระบวนการดับทุกข์ที่เรียกว่านิโรธ ยามที่สามทรงพิจารณาตามลำดับและย้อนลำดับทั้งขั้นตอนการเกิดขึ้นและการดับไปแห่งเหตุปัจจัยในการก่อให้เกิดทุกข์ เมื่อธรรมทั้งหลายแจ่มแจ้ง สรุปได้ว่าเมื่อทรงตรัสรู้ปฏิจจสมุปบาทจึงเป็นพระพุทธเจ้า          พระพุทธเจ้าตรัสรู้ว่าปฏิจจสมุปบาทหมายความว่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้นมีปัจจัยที่เกิดต่อเนื่องตามกันมาหรือเป็นไปตามปัจจัยเรียกอีกชื่อหนึ่งว่าปัจจยาการ เรียกโดยรวมว่า                     อิทัปปัจจยตาปฏิจจสมุปบาท           กระบวนการเป็นไปตามเหตุปัจจัยนี้เป็นไปตามกฎของธรรมชาติซึ่งครอบคลุมทุกอย่างทั้งรูปธรรมและนามธรรม โดยไม่ขึ้นอยู่กับว่าจะมีการเกิดขึ้นของพระพุทธเจ้าหรือศาสดาใดๆ ดังพุทธพจน์ที่ว่า “คถาคตจะเกิดขึ้นหรือไม่ก็ตาม อิทัปปัจจยตาก็ยังคงอยู่” การตรัสรู้ของพระพุทธเจ้าคือการนำกฏธรรมชาติที่เรียกว่าปฏิจจสมุปบาทมาแสดงให้รู้ถึงปัจจยาการของการเกิดทุกข์และการดับไปของทุกข์ ซึ่งเป็นพื้นฐานที่ใก้ลตัวที่สุดและยังสามารถขยายออกไปได้กว้างไกลไม่สิ้นสุดด้วยกฏธรรมชาติอันเดียวกัน          คำว่าธรรมในการตรัสรู้ของพระพุทธเจ้านั้นมีความหมายรวมถึงทุกสิ่งทุกอย่างไม่มีอะไรที่ไม่ใช่ธรรม บางครั้งก็เรียกว่าสภาวะซึ่งเป็นการสื่อตรงไปที่ความหมายที่ต้องการกว่า คำว่าสภาวะหมายความว่าสิ่งที่มีภาวะของตัวเองหรือมีอยู่ตามธรรมดาของมันที่มีที่เกิดที่เป็นไปตามเหตุปัจจัย แต่อย่างไรก็ตามคำว่าธรรมก็ยังเป็นคำที่ใช้กันมากที่สุด โดยเมื่อธรรมมีความหมายรวมถึงทุกสิ่งทุกอย่างจึงถูกจัดให้แยกออกมาเป็นรูปธรรมและนามธรรม          พระพุทธเจ้าทรงให้ความหมายคำว่าสังขารว่าเป็นส่วนประกอบอยู่ในชีวิตของคนและเป็นที่รวมของสภาวะทั้งที่ดีและที่ร้ายในจิตใจอันมีเจตนาเป็นตัวนำทำหน้าที่ปรุงแต่งความคิดและพฤติกรรมการแสดงออกของมนุษย์ หมายถึงปรุงแต่งจิตใจ ความคิด คำพูด การกระทำ ที่เรียกโดยรวมว่ากรรม สังขารอันเป็นที่รวมของส่วนประกอบในชีวิตมนุษย์นี้บางทีก็เรียกว่า “ขันธ์”          พระพุทธเจ้าทรงตรัสว่าชีวิตของมนุษย์เป็นที่รวมขององค์ประกอบทั้งที่เป็นรูปธรรมและนามธรรมที่เรียกกันโดยรวมว่าขันธ์ 5 ประกอบด้วย รูปขันธ์หนึ่งและนามขันธ์สี่ ได้แก่รูปขันธ์ คือกายอันเกิดจากการรวมกันของกองรูปธรรมต่างๆ เวทนาขันธ์คือความรู้สึกสุข ทุกข์ หรือไม่สุขไม่ทุกข์ […]

         กฎธรรมชาติ 3 ข้อ คือ “อนิจจตา” “ทุกขตา” และ “อนัตตา” นี้เรียกว่า “ไตรลักษณ์” แปลว่า ลักษณะสามของธรรม ข้อที่ 1 สังขารทั้งปวง เป็นอนิจจา ไม่เที่ยง คือ มีแล้วไม่มี มีขึ้นแล้วดับหาย เกิดมีแล้วดับสลาย ข้อที่ 2 ว่า สังขารทั้งปวง เป็นทุกขา คงทนอยู่ไม่ได้ คือถูกบีบคั้นด้วยการเกิดขึ้นและสลายไป ข้อที่ 3 ว่า ธรรมทั้งปวง เป็นอนัตตา ไม่เป็นไม่มีตัวตน คือไม่อยู่ใต้อำนาจของใคร ที่จะสั่งบังคับให้เป็นไปตามปรารถนาได้          กฎธรรมชาติชุดไตรลักษณ์นี้ มันก็มีลักษณะเป็นอนิจจา เป็นทุกขา เป็นอนัตตา เริ่มแต่พื้นฐานที่ว่านี้ คือสิ่งทั้งหลายมีภาวะของมันเอง ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกมีภาวะของมันที่เกิดจากเหตุปัจจัย เป็นไปตามเหตุปัจจัย ถ้าอัตตามีจริงสิ่งทั้งหลายก็ไม่ต้องและไม่อาจเป็นไปตามเหตุปัจจัยแต่เมื่อสิ่งทั้งหลายเป็นไปตามเหตุปัจจัย อัตตาก็ไม่อาจจะมีเมื่อมองเห็นสิ่งนั้นๆ เป็นเพียงภาพรวมขององค์ประกอบหรือส่วนย่อยหลากหลาย ที่เกิดและดับสลายสัมพันธ์กันเป็นไป […]

            ทุกสถานที่มีทั้งตำนานรักที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขและเศร้าเคล้าน้ำตาในคราวเดียวกัน ซึ่งตำนานรักของแต่ละถิ่นที่โด่งดังส่วนใหญ่ก็มักจะมีจุดจบแบบโศกนาฏกรรม ดัง 3 ตำนานรักของ 3 ประเทศที่วันนี้เราจะพาทุกคนมารู้จักและเรียนรู้วัฒนธรรมของหญิงงามที่ถูกทอดทิ้งที่ยังคงสอนใจคนรุ่นหลังมาจนถึงทุกวันนี้ ตำนานสาวเครือฟ้าแห่งประเทศไทย             สาวเครือฟ้า เป็นตำนานรักของหญิงงามที่ถูกทอดทิ้งแห่งเมืองเชียงใหม่ แต่เล่ากันว่าเรื่องจริงเกิดขึ้นที่พะเยา โดยถ่ายทอดความรักของร้อยตรีพร้อม นายทหารหนุ่มชาวใต้ที่ย้ายมารับราชการที่เชียงใหม่และรักกับเครือฟ้า หญิงช่างฟ้อนชาวเชียงใหม่ซึ่งเป็นลูกของคนเลี้ยงช้าง ทั้งสองอยู่กินเป็นสามีภรรยากันจนกำเนิดบุตรชื่อ เครือณรงค์ ต่อมาเกิดสงครามโลกครั้งที่ ๑ ทำให้ชายหนุ่มต้องไปรบที่ยุโรปจนบาดเจ็บจำเหตุการณ์ในอดีตไม่ได้ก่อนจะถูกถูกญาติบังคับให้แต่งงานกับจำปา ฝ่ายเครือฟ้าทราบข่าวจึงมารอรับแต่คุณหลวงพร้อมจำไม่ได้ และเครือฟ้าก็ถูกจำปาไล่จนเธอเสียใจมากจึงใช้มีดแทบตัวเองตาย แม้ภายหลังคุณหลวงพร้อมจำความได้ก็สายไปเสียแล้ว ซึ่งแสดงให้เราเห็นถึงศักดิ์ศรีของหญิงไทยสมัยก่อนโดยเฉพาะหญิงเชียงใหม่ที่เทอดทูนความรักเหนือสิ่งอื่นใด แต่เมื่อถูกหักหลักก็เปรียบเสมือนทำให้ชื่อเสียงวงศ์สกุลตัวเองต้องเสื่อมเสียจึงพลีชีพตัวเอง ตำนานโจโจ้ซังแห่งประเทศญี่ปุ่น             โจโจ้ซัง เป็นหนึ่งในตำนานของหญิงงามที่ถูกทอดทิ้งที่โด่งดังมากที่สุด โดย โจโจ้ซัง หญิงสาวเกอิชาได้มารักกับพิงเคอร์ตัน นายเรืออเมริกันที่เดินทางมายังนางาซากิ แต่โชคชะตาต้องพาให้พิงเคอร์ตันกลับประเทศตัวเอง ในขณะที่โจโจ้ซังก็มีลูกกับเขาแล้วรอวันที่ชายหนุ่มจะกลับมา ทว่าอนิจจาเมื่อถึงเวลาดังกล่าว เขากลับควงภรรยาใหม่มาต่อหน้าต่อตาและยังขอลูกเธอไปอยู่ในความดูแลของทั้งคู่อีกด้วย สุดท้ายเธอจึงยอมฮาราคีรีตัวเองตายอย่างมีศักดิ์ศรีดีกว่าอยู่แบบคนที่ถูกเหยียดหยาม ซึ่งก็เป็นวัฒนธรรมของคนญี่ปุ่นสมัยโบราณที่ศักดิ์ศรีถือเป็นสิ่งสำคัญที่สุด ตำนานมิสไซง่อนแห่งประเทศเวียดนาม             ตำนานมิสไซง่อน ตำนานหญิงงามที่ถูกทอดทิ้ง อาจกล่าวได้ไม่เต็มว่าเป็นตำนานเหมือน 2 เรื่องแรก เพราะตามที่ข้อมูลบอกว่ามิสไซง่อนเป็นวรรณกรรมที่ดัดแปลงมาจากเค้าโครงเรื่องของโจโจ้ซัง แต่ในชีวิตจริงของคนเวียดนามในสมัยสงครามก็มีหลายคู่รักที่ตกลงปลงใจรักกันระหว่างหญิงเวียดนามกับชายหนุ่มทหารอเมริกัน แต่บางคู่ก็ต้องพลัดพรากจากกันเมื่อภารกิจหน้าที่ของตัวเองจบลง […]

            เราเชื่อว่าหลายคนน่าจะเคยมีปัญหากับกระปุกออมสินของตัวเองเวลาเอาออกมานับจำนวนเงินที่สะสมในสมัยก่อนซึ่งแตกต่างกับสมัยนี้มาก หากเป็นสมัยนี้ เด็กยุคใหม่ก็คงมีการเปิดบัญชีฝากทางออนไลน์ไว้แล้ว หรือไม่ก็ใช้กระปุกออมสินแบบมีฝา แต่สำหรับคนยุคสมัยก่อนนั้นทุกอย่างทำได้ยากมาก ยากตั้งแต่ทุบกระปุกออมสินเลย ถูกต้องแล้ว ทุกคนฟังไม่ผิดหรอก เพราะสมัยก่อนเราใช้กระปุกออมสินแบบทุบ! โลกไม่สวยเท่าไหร่แต่ก็คลาสสิกดี วันนี้หากคนรุ่นใหม่อยากรู้ความแตกต่างระหว่างกระปุกออมสินแบบทุบกับกระปุกออมสินแบบมีฝา เราจะมาอธิบายให้ฟังกันเลย กระปุกออมสินแบบทุบ             เมื่อสมัยวันวานยังหวานอยู่ แนวคิดการออมเงินในกระปุกเพื่อใช้ในอนาคตมีความเฟื่องฟูในทุกครอบครัว ผู้ปกครองจึงมักให้ลูกหลานอย่างเรานำเงินที่ได้รับจากท่านไปใช้จ่ายที่โรงเรียน แต่มีกฎว่ากลับมาต้องเหลือเงินมาออมด้วย แค่ 1 บาทก็มีค่าแล้ว ซึ่งทุกวันจันทร์ถึงวันศุกร์ เราก็มักจะนำเงินมาใส่ในกระปุกออมสินแบบทุบ ซึ่งเป็นกระปุกแบบใส่ลงในช่องว่างสี่เหลี่ยมยาวแคบ ๆ ที่มีความโดดเด่นแตกต่างกันไปตามสไตล์กระปุกของแต่ละคน กระปุกออมสินแบบทุบของบางคนก็เป็นทรงกระบอกปกติ แต่บางคนก็เป็นเซรามิกปั้นเป็นรูปหมูหลากหลายสีสัน ทุกคนคงมองว่ามันเท่ห์ดี แต่อย่างที่บอกว่าโลกไม่ได้สวยเลยเวลาที่เงินออมเราเยอะจนเก็บไม่อยู่ ต้องเอาออกมานับ แต่ด้วยความที่มันไม่มีฝาเปิดจึงต้องใช้วิธีการทุบอย่างเดียว เด็ก ๆ จะแอบหวาดเสียวมาก แถมกว่าจะทุบได้แล้วนับเสร็จก็ใช้เวลานาน แม้จะปลอดภัยจากการขโมย แต่ก็เป็นอันตรายกับเด็กเพราะอาจหล่นแตกได้รับบาดเจ็บได้ สมัยนี้จึงได้มีการเปลี่ยนมาใช้กระปุกออมสินแบบมีฝาแทน กระปุกออมสินแบบมีฝา             กระปุกออมสินแบบมีฝา เป็นกระปุกที่ส่วนใหญ่ถูกสร้างมาให้เป็นทรงกระบอก ไม่เน้นทำเป็นรูปร่างเลียนแบบสัตว์ต่าง ๆ เหมือนอย่างในอดีต แต่ก็ยังคงมีการออกแบบให้ตอบสนองต่อการดึงดูดของเด็กโดยการสกรีนลายการ์ตูนสดใสบนกระปุกออมสิน ฝากระปุกจะมีความแน่นแต่ก็สามารถเปิดออกได้ไม่ยาก เวลาใส่เงินออมในกระปุกออมสินแบบมีฝาก็จะต้องเปิดฝาออกแล้วใส่ลงไป […]

            หลายคนอาจจะคิดว่า “การ์ตูน” เป็นสื่อสำหรับเด็กเท่านั้น แต่ความจริงแล้วการ์ตูนเป็นสื่อที่ทุกคนสามารถดูได้ทุกเพศทุกวัยไม่ว่าคุณจะเป็นเด็กหรือผู้ใหญ่ก็ตาม ไม่มีการจำกัดว่าคนที่ชอบดูการ์ตูนเป็นคนที่มีนิสัยเหมือนเด็ก เพราะการ์ตูนสามารทำให้เราเรียนรู้อะไรได้หลายอย่าง ยิ่งดูกันเป็นครอบครัวก็ยิ่งทำให้เกิดความสนุกสนาน ได้อรรถรสมากขึ้น การ์ตูนทำให้เราเห็นถึงคุณค่าและเอกลักษณ์ที่ไม่สามารถหาได้จากในภาพยนตร์ ซึ่งสื่อนี้มีคุณค่าใดที่คุณควรรู้และเปิดโลกในการดูบ้าง วันนี้เราจะมาอธิบายให้เข้าใจกัน การ์ตูนบ่งบอกความเป็นศิลปะได้ดี             การ์ตูนเป็นสื่อที่ได้มาจากการวาดผ่านองค์ประกอบต่าง ๆ ทางเทคโนโลยีและสุนทรียภาพของผู้สร้างสรรค์ซึ่งต้องมีฝีมือ มีจินตนาการ มีความคิดถึงหลักและเหตุผลในการที่จะสร้างตัวละครและสถานที่ให้ออกมาเข้ากับเรื่องราว อย่างตัวละครในการ์ตูนที่เป็นคนขี้โมโหก็อาจมีลักษณะเด่น คือ ดวงตาที่แข็งกร้าวและรายละเอียดต่าง ๆ บนใบหน้าที่สื่อให้ผู้ชมรู้อย่างชัดเจน และสถานที่แม้จะเป็นโลกของการ์ตูนแต่ก็ควรทำให้เป็นภาพเสมือนจริงจึงจะได้อรรถรสและความงดงามเหมือนได้เข้าไปอยู่ในโลกนั้น ๆ เวลารับชม การ์ตูนทุกเรื่องจึงมีความงดงามทางศิลปะจากจิตวิญญาณที่แตกต่างกันออกไปมากกว่าภาพยนตร์ที่แค่คำนึงถึงมุมกล้องและอารมณ์ของผู้แสดงเท่านั้น แต่ไม่ลงลึกถึงศิลปะให้ได้เห็น การ์ตูนช่วยให้ลืมความเครียดในโลกแห่งความจริง             บรรยากาศในภาพการ์ตูนจะมีแต่ความงดงามและมีสีสดของสถานที่ต่าง ๆ ซึ่งต่างจากโลกแห่งความจริงที่สถานที่มากมายอาจจะไม่ได้มีบรรยากาศที่ชวนให้น่ามองเหมือนในการ์ตูน แม้บางสถานที่จะเป็นต้นแบบให้สร้างในการ์ตูนก็ตาม และอารมณ์ของตัวละครก็จะมีความคงเส้นคงวา หากถูกวางไว้ให้เป็นคาแร็กเตอร์นั้นก็จะไม่เปลี่ยน คำพูดประจำตัวมากมายจะมาให้เราเห็นบ่อย ๆ และมิตรภาพของคนในการ์ตูนยังแสดงให้เราเห็นได้ง่ายกว่าการสร้างมิตรภาพของนิสัยคนจริง ๆ ที่มักจะต้องนึกถึงอะไรหลายอย่างให้วุ่นวายกว่าจะยอมรับมิตรภาพของอีกฝ่าย ทำให้เราดูการ์ตูนแล้วรู้สึกว่าเป็นโลกที่น่าอยู่ ผู้คนยอมรับในกันและกันผ่านปัจจัยมากมายโดยเลือกให้เราได้รู้จักการมองผู้คนในแง่มุมที่ดีและมีความสุขมากกว่าดูหนังที่ทำให้เราเห็นถึงอารมณ์คนในโลกแห่งความจริงอย่างเดียว การ์ตูนให้ข้อคิดดีอย่างชัดเจน             การ์ตูนได้ให้ข้อคิดแก่เราอย่างชัดเจนผ่านการใช้ชีวิตของตัวละคร การดำเนินเรื่อง การตัดสินใจที่ทำให้เกิดเหตุการณ์ต่าง ๆ […]