จริง ๆ บทความนี้ผมเขียนขึ้นมาเพื่อช่วยให้กำลังใจคนที่กำลังประปัญหาซึมเศร้านะครับ เพราะโรคซึมเศร้าเนี่ยมันเป็น โรคที่ต้องใช้ความเข้าใจมันไม่ใช้โลกทางกายภาพที่สามารถรักษาแปปเดียวก็หาย แต่มันเป็นเรื่องของจิตใจ และสมองที่สั่งการซึ่งมันไม่สามารถบังคับได้ และคนที่กำลังเข้าสู่ของแรกนี้หากคุณเริ่มรู้ว่าตัวเองกำลังเข้าสู้การเป็นโรคซึมเศร้าละก็ ผมว่าการที่คุณจะออกจากตรงนี้ให้ได้ก่อน ก่อนที่มันจะลามไปกันใหญ่โตลองมาอ่านข้อความที่ผมกำลังจะส่งต่อให้ไหมครับ ?
คุณไม่ได้อยู่คนเดียวในโลกนี้นะครับ
“โลกที่กว้างใหญ่ ท้องฟ้าที่กว้างขนาดนี้จะมีใครไหม จะมีสักคนอยู่ข้าง ๆ ฉันไหม ?” นี้คือความคิดของคนที่กำลังจะเข้าสู่การเข้าไปหาเจ้าโรคร้ายเพราะฉะนั้นการที่คุณจะคิดว่าคุณอยู่บนโลกนี้เพียงคนเดียว บางทีคุณลองมองตรงข้างหลังที่มีมือของครอบครัวคอยให้กำลังใจอยู่ข้างหลังตลอดเวลา เพราะฉะนั้นคุณไม่ได้อยู่คนเดียวในโลกนี้นะครับ
คำพูดคนดังมีดที่กรีดลึก คอยทำร้ายฉันอยู่ตลอด
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่คนรอบข้างต้องพยายามเอาใจใส่สักนิดนึง เพราะเรื่องคำพูดคนมันเป็นเรื่องละเอียดอ่อน ทางด้านคนที่คิดมากกลับเรื่องคำพูดพวกนี้การที่คุณจะเก็บมาคิดมากมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก แต่ถ้าหากผมจะไม่บังคับให้คุณคิดมากมันก็เป็นไปไม่ได้ใช่ไหมครับ ? เพราะฉะนั้นทางออกในข้อนี้คนที่คิดมากคุณควรหาใครสักคนที่เป็นคนรู้ใจ คนใกล้ตัวที่ไว้ใจ สักคนคอยระบายเรื่องที่คุณอัดอั้นจากคำพูดคนที่คนพบเจอมา อาจจะทำให้คุณสบายใจกว่าการเก็บไว้คนเดียวก็ได้นะครับ
ฟังเสียงในฉัน ว่าฉันขอความช่วยเหลืออยู่ไหม ?
คนที่กำลังเข้าสู่สภาวะการเป็นโรคซึมเศร้า คือพวกเขาหรือผู้คนเหล่านี้ เขาจะกลัวการขอความช่วยเหลือมากที่สุด เพราะเขาก็ว่าเขาจะเป็นปัญหาในการใช้ชีวิตของคนอื่น และนั้น ทำให้เขาไม่กล้าที่จะพูด หรือ เอ่ยปากในการขอความช่วยเหลือ เพราะฉะนั้นตรงนี้จะต้องเป็นหน้าที่ของคนรอบตัวคอยดู คอยสังเกตุว่าเขาเหล่านั้นมีการขอความช่วยเหลือไหม ?
และนี้คือบางส่วนที่เราควรคอยสังเกตุกับกลุ่มคนเหล่านี้ให้ดี และอยากให้ทุกคนรู้ไว้นะครับ ว่าทุกคนเหล่านี้ เขาเพียงแค่เป็นโรค เขาไม่ใช่ตัวปละหลาด เขาไม่ได้บ้า เพียงแต่เขาอาจจะต้องการเอาใจใส่เพียงนิดนึง และหากคุณเข้าใจในพวกเขาเหล่านั้น และเมื่อวันใดสักวันหนึ่ง เขาหายคุณจะมีความสุขมากถ้าหากเห็นคนเหล่านั้นยิ้มได้อีกครั้ง
